|
شنبه 15 شهريور 1393برچسب:, :: 22:13 :: نويسنده : الهام
برای روزهایِ تنهایی دلم نمی توانم چراغی بیاورم ... نمی توانم ترانه ای بگویم و حتی نمی توانم آینه ای باشم ... سپیده می زند از مشرقِ تنهایی دلم و کسی انگار بالایِ بلندی هایِ احساسِ من ، ایستاده است به آوازی تلخ و تمامِ روزهایِ گریه آلودم را می شمرد ... من اینجا و به غربتِ کلامِ شعرهایم به نهایتِ عجزِ حرف ها و التماسِ نا تمامِ ثانیه هایم ، پناه می برم ... خودم بهتر می دانم شعرهایم تمامی ندارند . و گریه های نا نوشته ام ، رویِ باران را سپید کرده است ... من ! اینجا غروب را در انتظارم نظرات شما عزیزان: 
 |
|||||||||||||||||||||||||
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
