روزهایی که می بینمت ، نفسم می گیرد
و روزهایی که نیستی ، دلم
اما
تو باش …
تحمل اولی آسان تر است

ببب

بی تو ماندن تلخ است …

مثل حلوای عزای کسی که دوستش داری

طعنه به ماجرا بزن، اسم مرا صدا بزن
قلب مرا ستاره کن، دل به ستاره‌ها بزن

"خدایا، یک مرگ بدهکارم و هزار آرزو طلبکار...خسته ام یا طلبم را بده یا طلبت را بگیر..."*

"دلم رقص نمی خواهد...ای دنیا تمامش کن و گر نه...این بار سازت را می شکنم."

مرا نمیخواهی دیگر میدانم
حتی اگر مرا ببینی هم نمیشناسی مرا دیگر میدانم
اینک همان نامه ای که برایم نوشتی را میخوانم
چه عاشقانه نوشته ای همیشه با تو میمانم

" روزی می رسد که در خیال خود ؛جای خالی ام را حس کنی! در دلت با بغض بگویی"کاش اینجا بود" اما...من دیگر به خوابت هم نمی آیم"

ببار ای باران ، ببار که غم از دلم رفتنی نیست،
اشکهای روی گونه ام دیدنی نیست.
ببار ای باران که این تنهایی تمام شدنی نیست،
آن لحظه های زیبا تکرار شدنی نیست.
ببار ای باران که شعر تلخ جدایی خواندنی نیست ،
غم تلخی که در سینه دارم فراموش شدنی نیست

امروز و فرداهایم ، پس فرداها ، همه و همه
خراب شده اند
بعد از تو
برگرد

جایی به اسم تو

آدم هایی به اسم من

و این ضمیر آخر شخص که اینجا انتظار می کشد

بدون هیچ فعلی ، بدون هیچ حرفی

جایی به اسم تو

خیابانهایی که به اسم تو نام می گیرند

و ایستگاه های خسته این خیابان

که همه ی آدمها را دور خودشان می چرخاند

آقا ، من ایسگاه آخر پیاده میشوم

چشمهایم را ایستگاه قبل جا گذاشته ام

اینجا

ایستگاه آخر

جایی به اسم تو

دستهای تو

دستهایی که خیابان را بغل کرده

و چشمهای بسته ی من

دختر کبریت فروش را یادت هست ؟
او کبریت را پشت به پشت روشن میکرد ، من اما سیگارم را …
من و او هر دو دنبال خاطره هاییم …
او از سردی هوا مرد اما من طولی نمیکشد … نگران نباش ؛
همه وجودم سردی هوای توست !

همیشــــــــه مـ ـے گفتنــــد
سختــــــے ها نمکـــ زندگــ ـیستــ
امــــا چــــرا کسـے نفهمیـــــد
“نمکـــــ” براے من که خاطـــــراتم زخمــ ـےستــــ
شور نیستــــ
مـــــزه “درد” مـے دهد
.

به صدایت که معتاد شدم
رفتی
حالا هر روز
خاطره تزریق میکنم . . .
.

بعضی وقت ها شریک تمام خاطراتت فقط یک شماره ی خاموش است . . .

در من قدم بزن که تو را هی غزل شوم ، من شاعر نگاه توام ای همیشه مرد !

دریا

اولین عشق مرا بردی

دنیا

دم به دم مرا تو آزردی

دریا

سرنوشتم را به یاد آور

دنیا

سرگذشتم را مکن باور

من غریبی قصه پردازم

چون غریقی غرقه در رازم

گم شدم در غربت دریا

بی نشان و بی هم آوازم

میروم شب ها به ساحل ها

تا بیابم خلوت دل را

روی موج خسته ی دریا

مینویسم اوج غم ها را

"خدایا...در گلویم ابر کوچکی است که خیال باریدن ندارد...می شود مرا بغل کنی؟"*

در اغوش خدا ګریستم تا نوازشم کند...

پرسید فرزندم پس ادمت کو؟

اشک هایم را پاک کردم و ګفتم در اغوش حوای دیګریست....

"باورت بشود یا نه، روزی می رسد که دلت برای هیچ کس، به اندازه من تنگ نمی شود، برای نگاه کردنم، خندیدنم، صدا کردنم، برای لحظه ایی که کنارم باشی،

روزی می رسد که حسرتت تکرار دوباره ی من باشد، می دانم روزی که نباشم هیچ کس تکرار من نخواهد شد."*

بی تو پیمودن شب ها شدنی نیست
شب های پر از درد که فرداشدنی نیست
گفتم که برایت بفرستم دل خود را
افسوس که نامه دلم تا شدنی نیست

من
مثل بادکنکی به دست کودکی
هرجا می روی با یک نخ به تو وصلم
نخ را قطع کنی ، میروم پیش خدا !

به سلامتی اونی که تیکه میندازه تا بچه ها بخندن اما تا آخر کلاس باید دم در وایسه !

این روزها سنگین و نحس اند ، چه کنم ؟
لحظات هم بهانه ات میگیرند
رفتی و ردپایت در پس کوچه های قلبم باقی مانده است

به سلامتی کسی که وقتی دل بست ، تا آخرش درو روی همه بست !

به سلامتی اونایی که خیانت رفیقو دیدن اما آخرین برگ رفاقتو نچیدن !

 به سلامتی اون حس هایی که نمیشه به اشتراک گذاشت مگر با خدا …

دوستی حس لطیفی ست ...نگهش خواهم داشت ..چه تو نزدیک باشی و چه دور..

به سلامتی کسی که دیگه بهش زنگ نمیزنیم

اما اگه بفهمیم خطش خاموشه دق می کنیم

من برای خودم می نویسم…

توبرای خودت بخوان…

من حرف دلم رامی نویسم…

توحرف دلت را بخوان…

من برای عشق می نویسم…

توبرای معشوقه ات بخوان…

دلم درد میکنه؟

ن! میپیچه؟

ن! میسوزه؟

ن!پس چی؟

دلم برات پرپر میزنه

به بعضیام باید گفت

درسته سر تا پام دو قرونه ولی بازم واسه تو گرونه

طوفانی میکنی دلم را وقتی به چشم هایم می نگری

شاید دیگر از مد افتاده باشد

شاید دیگر اندازه ام نباشد

اما همچنان عطر خاطره میدهد

پیراهنی که تو روی شانه هایش اشک ریخته ای